Mascha van Nieuwkerk

Waar ben je nu mee bezig?
“Ik kom net uit Berlijn. Daar heb ik geschreven aan een subsidieaanvraag voor een nieuw project met Fuse. We willen nieuwe muziek langere tijd centraal zetten in de programma’s van Fuse door zowel nationale als internationale componisten opdrachten te geven. Het is zó zonde om een compositie maar één keer te spelen.”

Op wat voor manier wil je nieuwe muziek maken en onder de aandacht brengen?
“We presenteren dit project begin 2020, dus het is letterlijk nog toekomstmuziek. Maar, ik kan wel alvast een tipje van de sluier oplichten: onze droom is om een album te maken met alleen maar nieuwe muziek. We willen de tijd nemen om samen met een aantal van onze lievelingscomponisten een eigen muzikale wereld te bouwen. We gaan een seizoen lang op verschillende festivals werken aan nieuwe stukken. Het voelt als een soort creatieve ‘wellness’ voor de band. Er zit ook een zakelijke gedachte achter. Het is een langdurig project waar publiek al in het maakproces mee in aanraking kan komen. Om het vervolgens te zien ontwikkelen tot avondvullende concerten en een album. Dit levert hopelijk gedurende het hele project ‘terugkomers’ op die weer andere mensen meebrengen.”

Hebben jullie al festivals op het oog?
“Zeker. Maar welke dat zijn… dat gaan we de komende maanden pas bekend maken. Het leuke aan muziekfestivals is dat je daar echt even in een andere wereld bent, een muzikale ‘mikrokosmos’.”


"Het is na zeven jaar een spannende, nieuwe fase waarin je veel ‘nee’ te horen krijgt, je gelijk weer door moet gaan en opnieuw moet mailen.”


Hoe heeft Fuse zich ontwikkeld in de afgelopen jaren?
“Toen we Fuse in 2012 oprichtten hadden we een eigen plek in Amsterdam-West: Club 8. Daar konden we, op onze eigen maandelijkse clubavond ‘ConFuse’, volop experimenteren. Daarna werd Podium Witteman onze nieuwe creatieve motor. Bij Podium Witteman is elke uitzending een experiment. Maar onze speelruimte is beperkt; letterlijk door minuten en door onze rol in het format. In de kroeg, na een uitzending, ontstaan vaak muzikale fantasieën die we niet direct in een uitzending kwijt kunnen. We willen dan het liefst uit die tv-context breken, onszelf opnieuw uitvinden. Daarom zijn we nu bezig met dat nieuwe project en willen we meer in het buitenland proberen te spelen. Binnenkort spelen we voor het eerst in Berlijn op een festival. We proberen daar aansluiting te vinden, zodat we op meer plekken in Duitsland kunnen spelen. Het is na zeven jaar een spannende, nieuwe fase waarin je veel ‘nee’ te horen krijgt, je gelijk weer door moet gaan en opnieuw moet mailen.”

Heb je het idee dat je in Nederland bereikt hebt wat je zou willen bereiken?
“Nee, we hebben nog veel dromen die we in Nederland willen verwezenlijken. Maar ik merk wel dat we door de ervaringen van de afgelopen jaren steeds meer zin krijgen om ook buiten de grenzen te kijken. Het netwerk in Nederland kennen we inmiddels goed, maar er zijn zó veel goede internationale artiesten en componisten waar we graag mee zouden willen werken. We willen onze wereld muzikaal steeds blijven vergroten. Dat geeft, denk ik, ook weer een boost aan wat we in Nederland doen.”


"Je begint aan iets en hoopt dat het duurzaam is. Als dat ook zo blijkt te zijn, vind ik dat heel fijn en ontroerend.”


Heeft Fuse nog dezelfde samenstelling als vier jaar geleden?
“Ja, we spelen nog steeds met dezelfde mensen. Ik ben net 29 geworden en realiseer me dat de tijd zo snel is gegaan. Je begint aan iets en hoopt dat het duurzaam is. Als dat ook zo blijkt te zijn, vind ik dat heel fijn en ontroerend.”

Hoe blijf je jezelf ontwikkelen?
“Dat is de hamvraag waar ik voortdurend mee bezig ben. Het is een balans vinden tussen jezelf niet overbelasten, maar jezelf wel blijven prikkelen. Welke dingen doe je niet en welke wel? Welke dingen doe je voor je artistieke ontwikkeling en welke voor je zakelijke ontwikkeling? Naast de individuele ontwikkeling heb je de ontwikkeling van de groep Fuse. Daar dragen langdurige trajecten zoals Podium Witteman en het nieuwe project aan bij, dat geeft een soort infrastructuur waarbinnen de groep zich kan ontwikkelen. Ik ben momenteel bezig met een duo-project met flamenco-gitarist en componist Jeff Heijne. We wisselen muzikale briefwisselingen uit; hij schrijft een fragment en dan schrijf ik verder. Daarmee stimuleer ik het componeren voor mezelf. De andere leden binnen de groep doen dat op hun eigen manier, maar onze hoofdtaak blijft Fuse. Die zaken gaan goed, we zijn voor volgend seizoen al helemaal volgeboekt. We moeten zelfs regelmatig ‘nee’ zeggen.”

Heb je nog tips voor studenten?
“Wees niet bang en durf risico’s te nemen. Kies vooral niet voor de veilige weg, want dan kom je veel verder. Heb vertrouwen dat het goedkomt. Ga in een vroeg stadium met je vrienden/ensemble/groep in een stad spelen waar je graag komt om je (buitenlandse) netwerk op te bouwen. Of als je naar een masterclass gaat in het buitenland, ga dan vooral de stad in. Wie weet krijg je daar als musicus ook voeten aan de grond.”


"Ga in een vroeg stadium met je vrienden/ensemble/groep in een stad spelen waar je graag komt om je (buitenlandse) netwerk op te bouwen."


Waar zie je jezelf over een aantal jaar?
“Ik hoop dat we over vijf jaar standaard één of twee keer per jaar naar het buitenland gaan om daar op te treden. Dat onze wereld op die manier groter is geworden, ook qua netwerk van mede-musici. Ik ben zo benieuwd hoe de Fuse-familie dan rondtrekt. We zitten nu in een levensfase waarbij niemand kinderen heeft, maar wie weet over een paar jaar wel. Ik hoop sowieso dat we dan nog steeds bij elkaar zijn!” 

Augustus 2019

Mascha vertelt hoe het haar lukt om samen met anderen diverse projecten van de grond te krijgen. Ze legt uit hoe ze anderen enthousiasmeert voor haar dromen, welke investeringen ze gedaan heeft en hoe ze de financiële kant regelt, waardoor ze van het musiceren kan leven.

6 juli 2015