Eline Karstens

Docent Dans - lichting 2011

Eline Karstens (1989) heeft sinds haar afstuderen aan de opleiding Docent Dans aan de Theaterschool (nu Academie voor Theater en Dans) veel werkervaring opgedaan. In 2014 interviewden we haar over hoe ze aan zoveel werk kwam. Hoe gaat het nu met haar?

Follow-up 2021

In 2014 werkte je als dansdocent en actrice voor zeven opdrachtgevers. Waar ben je nu mee bezig?
“Er is veel gebeurd sinds het vorige interview. Ik was jarenlang zzp’er. Vorig jaar ging ik met mijn vriend op reis naar Australië. Toen corona uitbrak waren we net terug. Ik was zwanger en mijn opdrachten werden gecanceld vanwege de uitbraak. Ik heb me weinig zorgen gemaakt, omdat ik geloofde dat er weer dingen op mijn pad zouden komen. Toen kwam er een vacature vrij op de school waar ik in 2014 ook al werkte. Ik heb hoogzwanger gesolliciteerd en dat is gelukt. Op die basisschool, De Werkplaats Kindergemeenschap in Bilthoven, geef ik nu twee dagen per week dansles aan alle groepen. Verder geef ik als zzp’er lessen hormoonyoga en meditatie. En ik werk nog steeds op freelance basis in het educatieteam van dansgezelschap De Dansers.”

“Het is nu precies omgekeerd: van een situatie met een grote reeks klussen als zzp’er ben ik nu moeder en in loondienst. Ik kreeg eerst kriebels bij het idee van een vaste baan, omdat ik gewend ben aan vrijheid. Maar door de geboorte van mijn zoontje Ben, vind ik het ook fijn dat ik de zekerheid van een baan heb.”

Hoe is je werk veranderd sinds 2014?
“Ik heb geleerd om ja te zeggen tegen dingen waar ik blij van word, en dat dat ook betekent dat ik nee zeg tegen dingen die niet meer zo bij me passen. Verder ben ik meer de diepte in gegaan. Ik heb een tijd lesgegeven aan meisjes in een asielzoekerscentrum in Katwijk aan Zee. Die kinderen konden fantastisch dansen. Ze waren getraumatiseerd en hadden daardoor extra behoefte aan veiligheid en een docent die er elke week was. Het was een uitdaging om die meiden betrokken te krijgen in hun eigen proces, zodat ze de wereld om hen heen even konden vergeten. Helaas is het nu te ver reizen, maar dat vond ik mooi en diepgaand werk. Daar gaat mijn hart echt van kloppen.”

“Dat merk ik ook op de basisschool. Een paar jaar geleden leek het me saai dat ik dezelfde kinderen jarenlang les zou geven, maar nu besef ik dat ik met hen daardoor een vertrouwensband opbouw. Ik vind het leuk om hun groei te zien. Het is een andere manier van werken, want voorheen deed ik veel projecten van 8 tot 10 weken. Dat geeft een lekker gevoel: knallen en weer door naar het volgende. Maar dit geeft ook veel voldoening en het past bij waar ik nu ben.”

Op LinkedIn noem je jezelf ‘dansdocent /  theatermaker / danser / kunsteducator / begeleider creatieve processen / yoga- & meditatie-docent’. Heb je bewust voor een brede profilering gekozen?
“Ja, ik voel me niet alleen dansdocent. Dans is zo’n groot deel van mijn leven, dat adem ik gewoon. Maar het gaat me om de processen met de groepen waarmee ik werk. En over hoe ik jou uit je comfortzone kan trekken en je op een veilige manier kan uitdagen. Daar komt soms ook theater bij kijken, of schrijven of beeldende kunst. Ik heb veel geleerd van samenwerkingen met collega’s en kunstenaars, zodat ik ook die tools kan inzetten in mijn lessen. Ik gebruik van alles wat ik tegenkom op mijn pad. Het gaat me erom dat mensen zich lekker in hun eigen lijf mogen voelen en zich bewust worden van hun lichaam.”

Zie je maatschappelijke veranderingen die van invloed zijn op jouw vakgebied?
“Ik ben veel bezig met het thema culturele diversiteit. Nu ik moeder ben kijk ik meer naar hoe we verbinden met mensen die een andere achtergrond hebben. Voor de basisschool heb ik nu bijvoorbeeld een Arabische dans gemaakt. Dan vind ik het belangrijk dat we erover praten: wat betekent die dans? Ik wil graag bij de kinderen bewustwording creëren van verschillende perspectieven. Dans kan daar veel in betekenen. Het is universeel. Als je niet in taal met elkaar kunt praten, kun je in dans toch een diepe connectie krijgen. Voor deze wereld zou het heel welkom zijn als we dat meer kunnen ervaren: op een ander level connectie voelen.”

Waar ben je het meest trots op?
“Op mijn moed en lef om ja te zeggen op dingen waar mijn hart blij van wordt. Ook als ik het spannend vind, zoals het werk op het AZC. Van opdrachtgevers of mensen in mijn les hoor ik soms ‘wat doe je dat toch goed’ of ‘jij bent zo’n natural’. Dan realiseer ik me dat ik doe waar ik goed in ben en wat bij me past, daardoor kan ik ook iets in andere mensen aanwakkeren.”

Je weet goed wat voor werk bij je past: hoe ben je daar achter gekomen?
“Ik heb vroeg ontdekt dat ik een docent ben. Ik heb veel verschillende dingen geprobeerd en daarbij gevoeld: wat doet dit met mij? Dat kon ook zijn: dit vind ik niks of dit werkt niet. Ik laat mijn hart en mijn lijf meer spreken dan mijn mind. Ik geloof dat ons lijf veel wijsheid in zich draagt.”

“Al die ervaring heeft me op zoveel plekken gebracht. Ik heb bijvoorbeeld in bezemkastjes lesgegeven. Daardoor weet ik nu wat kwaliteitslesgeven is. Dat improvisatie- en aanpassingsvermogen is een grote kracht geweest op mijn pad van de afgelopen jaren. Ik ben wel mondiger geworden, vroeger deed ik alles wat de opdrachtgever zei. Maar nu kan ik goed terugkoppelen als iets niet werkt. In het vorige interview zei ik: ‘neem veel tijd, gun jezelf fouten en zet door.’ Dat is nog steeds een van mijn meest wijze uitspraken. Durven falen is zo belangrijk. Het maakt ons meer mens.”

Heb je een beeld voor je carrière in de toekomst voor ogen?
“Ik merk nu dat ik blij word van hormoonyoga. Het is een toekomstdroom om daar meer mee te doen. Het is gericht op vrouwelijke energie en vrouwen in hun kracht laten staan. Dans is daar een onderdeel van.”

“Ik dans veel met vrouwen, nu via Zoom. Mijn frustratie met corona was dat alles waar ik voor sta - aanraken, bewegen, samenkomen - niet meer mocht. Ik heb gevloekt en getierd omdat mijn liefdestaal verboden werd. Het heeft ook positieve kanten. Wat ik mooi vind van die Zoom-lessen is dat je je in je eigen huis kwetsbaarder durft op te stellen. Maar de energie voelen van elkaar, dat is waarom ik dit werk ben gaan doen. Ik snak weer naar die samenkomst. Ik heb geluk dat ik met kinderen werk, dus ik heb wel met mijn kids mogen dansen, ook in de noodopvang. Maar ik kan niet wachten tot we weer samen kunnen dansen, geen enkele Zoom-verbinding voldoet daaraan.“

Video-interview 2014

In onderstaand interview vertelt Eline hoe ze aan zoveel werk komt en hoe ze dit organiseert. Het betekent ook dat ze met veel verschillende doelgroepen moet kunnen werken: jong en oud en uit verschillende culturen. Ze zorgt dat ze zichzelf blijft inspireren en werkt aan haar conditie om dit werk nog lang vol te kunnen houden. 

Tip voor beginnende dansdocenten: “Neem veel tijd, gun jezelf fouten en zet door".

16 december 2014